کارشناس بناهای تاریخی اداره میراث فرهنگی قزوین گفت: حسینیه امینی‌ها در قزوین از آثار به جای مانده از دوران قاجاریه است.

زهرا امیر آبادی اظهار کرد: این عمارت در مجموع شامل ۱۴ حیاط و ۱۶ عمارت بوده که در حال حاضر یک شانزدهم این عمارت شامل ۵ حیاط و سه تالار که از اصلی‌ترین تالارها بوده باقیمانده است. محمدرضا امینی مالک شخصی و با اصالت تبریزی هنگام ورود به شهر قزوین شروع به ساخت این عمارت می‌کند. این عمارت در غرب رودخانه دیزج بوده که بعدها این رودخانه پر شده و خیابان کشی، انجام شده و موجب ساخت خیابان مولوی می‌شود. محمد رضا امینی شخصی متمول و درعین حال متدین بود و چون صاحب اولادی نبوده این عمارت را به برادرش محمد تقی امینی و به ۹۹ نسل از اولاد ذکورش بخشیده است که در حال حاضر دست نسل ششم است.

وی ادامه داد: مجلل‌ترین تالارها به موازات هم قرار گرفته‌اند و داخل این تالارها انواع هنرهای ایرانی را می‌توان دید. اولین تالار این بنا، تالار جنوبی است که خود شامل هنرهای نفیسی است که اکثر آنها ایرانی است. در داخل این خانه، چند نوع درب‌‎های مختلف از جمله درب‌های ارسی و درب‌هایی که فاقد لولا هستند و روی پاشنه می‌چرخد و درب‌هایی که به صورت کشویی داخل دیوار رفته و به صورت کشویی باز و بسته می‌شوند را می‌توان مشاهده کرد.

امیرآبادی تاکید کرد: فرش‌های موجود در حسینیه از فرش‌های سری سوم هستند که از شرکت فرش آستان قدس رضوی خریداری می‌شود. فرش‌های موجود در سری اول و دوم یک تخته بوده و از جنس ابریشم و بافت قزوین بوده که هم اکنون از آن فرش‌ها چیزی باقی نمانده است.

وی خاطرنشان کرد: بر روی ارسی‌های حسینیه امینی‌ها، هنرهای زیادی مانند مشبک، معرق، نقاشی روی شیشه، نقاشی روی آینه، گچبری، آینه کاری و مقرنس کاری قابل مشاهده است. بخش عمده سقف حسینیه امینی‌ها قاب بندی شده است، به این صورت که روی تکه‌های چوب نقش و نگار موردنظر را ایجاد کرده و بعد تکه‌های چوب را در کنار همدیگر نصب می‌کردند.

کارشناس بناهای تاریخی میراث فرهنگی قزوین ادامه داد: برای روشنایی خانه از یک سری جام و لوستر استفاده می‌شود که البته در آن زمان از شمع‌های مخصوص در داخل لاله‌ها استفاده می‌کردند.

وی اضافه کرد: در سال ۱۳۷۵ هجری قمری این عمارت وقف مراسم عزاداری امام حسین (ع) شده و هر ساله ۱۲ روز اول ماه محرم مراسم عزاداری به صورت روضه خوانی برگزار می‌شود.

امیرآبادی، یکی از دلایل قطر یک متری دیوارهای تالار را وجود کانال‌های شومینه مارپیچ موجود در داخل تالار میانی دانست و افزود: دودی که از آتش داخل شومینه بدست می‌آمده داخل کانال‌ها رفته و منجر به گرم شدن دیواره‌ها می‌شده است. همچنین در ایام گرم سال از فضای خالی موجود در زیر تالارها به منظور استفاده از خنکای زیرزمین و نگهداری موادغذایی استفاده می‌شده است.

کارشناس بناهای تاریخی میراث فرهنگی قزوین با توضیح اینکه نشین شاه‌نشین به سطحی گفته می‌شود که بالاتر از سطح زمین باشد، اضافه کرد: این خانه دارای شاه‌نشین بوده و خانم‌ها در دوره‌ی قاجاردر مراسمی که بر گزار می‌شد در شاه‌نشین نشسته و از آن‌جا شاهد مراسم بودند.

منبع: ایسنا